راحت کجاست گر دلت از خویش رسته نیست

درآتش است نعل سپندی که جسته نیست

جز وحشت از متاع جهان برنداشتیم

بر ما مبند تهمت باری که بسته نیست

دیوانهٔ تصرف دشت محبتم

خاری نیافتم که به پایی شکسته نیست

صد رنگ جیب غنچه وگاب واشکافتیم

رنگینیی به الفت دلهای خسته نیست

افسون حیرتم ز تو قطع نظر نکرد

پیچیده است رشتهٔ سازم گسسته نیست

افسردگی به شعلهٔ همت چه می کند

خورشید زبر خاک هم از پا نشسته نیست

دل جمع کن ، به حاصل اسباب پر مناز

گل را حضورغنچه درآغوش دسته نیست

در کارخانه ای که شکست آب و رنگ اوست

کار دگر چو بستن دل دست بسته نیست

بیدل به طبع بیخود ی ات بوی راحتی ست

رنگی شکسته ای که به رنگ شکسته نیست